Dag 4: Rustig aan vandaag

De ochtend kent een rustige start in Dennis Port. Gisteravond bleek de plug van de elektriciteitskabel niet te passen, maar we hebben wel stromend water. Dat dan weer wel. Bij het uitchecken wringt de manager zich in alle bochten om aan te geven dat hij de adapter voor `onze` kabel naar de paal wel had neergelegd, maar blijkbaar had dat niet gewerkt. Dat klopt inderdaad. Gelukkig stond er wat wind en hebben we de ramen en luiken geopend, kon `t lekker doorwaaien. Goed, zand erover, not a problem. We steken de weg over bij de uitgang van de camping en daar begint direct het strand. Rustige zee en weinig mensen. Dat ziet er prima uit! We verlaten Dennis Port en stoppen onderweg bij een liquor store voor wat `lekkers`. Drank is in de supermarkten niet of nauwelijks verkrijgbaar, vandaar. Yvonne en Wubbo gaan naar binnen, want de kids hebben hier nog niets te zoeken, volgens de federale wet. Keuze gemaakt, wat bier en een flesje rood. Terwijl we staan te wachten, ontspint zich een discussie tussen de verkoper en een jonge vrouwelijke klant. Ze heeft haar ID-bewijs afgegeven, maar dat is vervalsd, volgens de verkoper. Zij is nog geenn 21 (minimale leeftijd om drank te mogen kopen). Hij geeft aan het ID in beslag te moeten nemen, maar ze neemt de slachtofferrol aan. Het gaat over en weer en hij loopt even naar achteren. Ze weegt haar opties af en trekt dan ineens haar ID uit de machine en zet `t op een lopen naar buiten. Ze springt in de auto en weg is ze. De verkoper komt terug en schouderophalend geeft hij aan dat dit niet de eerste keer is en ook niet de laatste keer zal zijn. We nemen onze gekochte waar, aangeschaft met echte documenten, mee naar de camper, waar de kroost ons bijkans juichend opwacht, want de buit is binnen! We rijden naar het stadje Hyannis voor een kort bezoek aan de fabriek van Cape Cod Potato Chips voor een `self guided` tour. Beetje knullig opgezet, maar volgens eigen zeggen wel een haf miljoen bezoekers per jaar. We betreden de receptie, waar we al horen, dat de fabriek niet draait, want er zijn geen aardappelen afgeleverd. Beetje jammer, want nu lopen we door een gang, waar posters aan de muur het verhaal vertellen, maar geen actie op de wekvloer. Gelukkig staan we na een paar minuten in de gift shop met -je raadt het al - zakken chips.  We nemen het testzakje graag aan en kopen er nog wat bij. Daarna door naar het noorden, richting Foxboro (of is het toch Foxborough?). Ruim een uur rijden en dan komen we in de buurt van onze slaapplek. Het regent en we besluiten op deze rustige dag dan maar een afslag later te nemen, naar de Premium Outlet Shops, waar de bekende merken zijn vertegenwoordigd. Alleen Calvin Klein wordt iets wijzer van ons bezoek en we rijden richting de camping, maar niet nadat we naar Gillette Stadium in Foxboro zijn geweest. Dit enorme stadion, waar bijna 70.000 mensen in passen, is de thuishaven van de New England Patriots, de laatste jaren een topteam van het American Football. Het team is vooral bekend van sterspeler Tom Brady, een van de meest succesvolle spelverdelers (quartbacks) ooit en getrouwd met topmodel Gisele Bundchen. Ook speelt er een professioneel voetbalteam in hetzelfde stadion, maar dat team krijgt slechts een deel van het stadion gevuld. 

Daarna leggen we de laatste 5 kilometer naar de camping af. RV Resort Normandy Farms is een prachtig aangelegd park met 4  zwembaden, een enorme ontspanningshal, goed getraind personeel en tal van andere faciliteiten. Helaas werkt het weer niet mee, maar we maken een rondje over een deel van de camping. Rond 22.00 uur is het beste er wel af, dus tot morgen!