Dag 21: We gaan op verkenning

Om 06.00 uur is Wubbo klaarwakker en gaat de blog bijwerken. De schuifpui wijd open en de zon komt voorzichtig op. De zee kabbelt rustig en er drijven 2 schepen iets verder op zee. Ondertussen vliegt een vogeltje al kwetterend naar de reling van het balkon. Dit is een zogenaamd suikerdiefje, een heel mooi beestje met een felgele borstpartij. Brutaal rakkertje en we krijgen er regelmatig bezoek van. Of van z’n familieleden, want ze lijken veel op elkaar. Gezellig! 

De dames gaan ‘s ochtends met Wubbo naar het historische centrum van Willemstad. We parkeren de auto in de wijk Punda, na eerst de aanpalende wijk Pietermaai vanuit de auto te hebben verkend. Deze wijk wordt door meerdere mensen aangeprezen als geschikte wijk voor studenten en stagiaires om te wonen. Tot enkele jaren geleden was dit niet zo’n toffe wijk, maar nu wordt er volop geïnvesteerd en gaat het goed. Het probleem, dat aan Curacao kleeft, is de criminaliteit. Er zijn inderdaad problemen, maar die zijn er in Amsterdam en andere grote steden in Nederland ook. Echter, hier gebeurt het op een kleiner oppervlak en wordt dit door Nederlandse media breed uitgemeten. Een wijk als Koraal Specht kent wel bendes, die elkaar bevechten en waar ook vetes zijn met groepen uit een wijk nabij de luchthaven Hato. Dit gebeurt allleen niet overdag, dus in principe hebben buitenstaanders hier niets te zoeken. Ons appartement en dus ook Mambo Beach zijn redelijk dicht bij Koraal Specht gevestigd - Koraal Specht is ook de wijk, waar de beruchte gevangenis is gevestigd -, maar we merken hier helemaal niets van onrust of onveiligheid. Eigenlijk geldt ook hier, dat je je gezonde verstand moet gebruiken en geen rotzooi moet uitlokken. 

De binnenstad van Willemstad is in 1997 op de UNESCO-lijst van werelderfgoederen geplaatst. Dat is maar goed ook, want er zijn prachtige panden bij. De stad ligt aan de zuidoostkant van Curaçao, aan een natuurlijke haven, Schottegat genaamd, die via de Sint Annabaai met de Caraïbische Zee in verbinding staat. Aan weerszijden van de Sint Annabaai liggen de stadsdelen Otrobanda en Punda, die sinds 1886 verbonden worden door de Koningin Emmabrug (in de volksmond pontjesbrug genoemd). Tegenwoordig gaat het meeste verkeer over de Koningin Julianabrug. Zodra wij bij de brug zijn, wordt deze net weggevaren. Deze drijvende brug gaat namelijk niet ophoog, maar helemaal (of in dit geval gedeeltelijk) opzij. Tijdens dat varen bevinden zich nog steeds mensen op de brug. 

Het is snikheet vandaag, maar we houden de moed erin en dwalen door het centrum. Daarom besluiten we om een drankje te nemen op een terras aan het Schottegat en komen daar in gesprek met een bejaard echtpaar uit Florida, dat ook even een pauze heeft ingelast. Ze komen beide oorspronkelijk uit New York City en zijn via New Jersey na hun pensionering afgedaald naar Marco Island aan de Golf van Mexico in the Sunshine State. Ze gaan met enige regelmaat op cruise en doen op deze 9-daagse cruise de ABC-eilanden aan. 

Rond half 2 keren we ‘huiswaarts’, waar blijkt dat Vincent al aan het strand ligt. Eenmaal op het strand bij de ligbedden, waar Vincent eerder al een dolfijnenshow van het Sea Acquarium heeft gezien, speelt zich een merkwaardig tafereel af. 2 jongedames bezetten het mooiste plekje, waarvan eentje met een mooie camera om de haverklap van de andere dame foto’s neemt. Daarbij kleedt de laatste zich enkele malen om, worden er tassen, schoenen en dergelijke getoond. Navraag leert, dat het hier om een zogenaamde influencer gaat, die allerlei artikelen via het social mediaplatform Instagram aanprijst. Ze krijgt deze spullen van fabrikanten, die hopem dat ze op deze wijze meer kunnen verkopen. Volgens medewerker Ibi van Mood Beach komen de dames uit Brazilie en zullen de foto’s vrij snel op Instagram verschijnen. ‘s Avonds checken we de site en daar staan inderdaad een aantal foto’s en video’s. De strandbedden met hapjes en drankjes zijn hun aangeboden door Mood Beach, in de hoop dat er zich onder de 69.000 volgers van de influencer nieuwe klanten bevinden. Wie weet wat dit oplevert.

Rond 18.00 uur is het mooi geweest voor vandaag en we lopen terug naar het appartement. Even heerlijk douchen om het zout en zand weg te spoelen. Fris & fruitig gaan we rond 20.00 uur op pad naar een geschikte eettent op Mambo Beach. Onderweg valt ons al lopend op, dat er veel minder gasten dan de avonden ervoor op de terrassen zitten. Het seizoenseinde nadert. Na komend weekeinde zal dit nog beter merkbaar zijn, maar dat maken ook wij niet meer mee. Vanavond kiest Vincent voor Italiaans, dus we melden ons bij Pizza Mare. Ook nu weer een uitstekende dis, dus qua voedsel tot nu toe geen klachten.

Het is nu 22.18 uur op donderdagavond 30 augustus en we zitten nog heerlijk buiten op het balkon. Beneden klinken de stemmen van de gasten bij het restaurant Mood Beach, op de achtergrond de loungemuziek uit de speakers op het strand. De temperatuur is super en draagt bij aan een relaxte sfeer. Dit hou je wel een tijdje vol... Voor ons nog 2 nachten in het Caribisch gebied en a.s. zondagmiddag zijn we in principe weer thuis. Nog maximaal 3 bijdragen aan de blog - tot later!