Dag 1: Op naar ‘the land of the free’

Nou, het duurde even voor we ‘up & running‘ waren om de blog bij te houden, maar we zijn inmiddels onderweg in ons tijdelijke huis op wielen. Het is nu zondagochtend om een uurtje of 6 en ik ben klaarwakker. Nu maar efkes schrijven, dus wees gewaarschuwd: dit wordt een laaaang verhaal.

Dag 1: Vrijdag 10 augustus: Na aankomst op JFK in New York zijn we met openbaar vervoer nr het hotel gegaan. Wát een gedoe: Je komt redelijk bekaf aan na een vlucht van ruim 8 uur, dan bepakt en bezakt nr de AirTrain lopen, overstappen op een stadstrein nr hartje Manhattan en daarna op een regionale trein, die ons richting de overnachtingsplek bracht. En maar sjouwen met die zware reistassen: trap op, trap af, trein in, trein uit, etc. Overigens hulde aan de doorgaans norse Immigration Officers, die bepalen of je dit kolossale land mag betreden: Het proces verliep snel en soepel én zelfs met een glimlach. Is wel ‘s anders geweest... Na aankomst op Penn Station in Manhattan (giga ondergronds treinstation met daarboven Madison Square Garden, enorm evenementencomplex) in de ondergrondse hitte van het station zoeken naar het juiste perron voor het laatste deel van de  reis naar South Amboy in de staat New Jersey. Dat zoeken viel nog mee, mr de vermoeidheid begint z’n tol te eisen. Kop op, ‘we zijn er bijna...’ Goed, eenmaal in de forenzentrein van de North Jersey Coast Line mogen we na 7 stops en ca. 1 uur treinen uitstappen in het lieflijke plaatsje South Amboy. Leuk, klein station, gelegen in het centrum van het dorp. We bevinden ons nu ten zuidwesten van New York City. Waarom daar? Dit is de plek, waar we de volgende dag onze camper halen bij het verhuurstation. Hotel gevonden aan de overkant van de straat, dus kan niet beter, zou je zeggen.

En of het beter kan: Plan was om met een lijnbus tot nabij het hotel te reizen, maar we zijn aan de late kant en de bus rijdt niet meer. Lekker dan! Dus ingelogd op de Uber-app voor een taxi, maar South Amboy is geen wereldstad en dus geen taxi beschikbaar. Lopen? Veel meer opties zijn er niet, dus ‘huppelen’ nr het Gallery Holiday Motel. Inmiddels is het broeierig warm geworden, dus een lekkere combi met de bepakking, het vermoeide lijf en het heuvelachtige parcours op weg naar ons 5-sterren verblijf. Tja, het Gallery Holiday Motel, een verhaal op zich... Dit onderkomen hebben we geboekt vanwege de ligging: Het verhuurstation van Apollo RV voor het halen van onze camper ligt pal tegenover het hotel. Excuus, motel. Op de foto‘s van booking.com stonden foto’s, die ons al een idee gaven van de inrichting. Eenmaal aangekomen bleek dit niet overdreven. 2 kamers geboekt, beide met een jacuzzi met indrukwekkende afmetingen. Rode ledverlichting rondom, overal spiegels. Ons plafond was één grote spiegel, keer wat anders. TV werkte niet, slechts 1 normale lamp om het diffuse licht te doorbreken. Wát een tent. Dit moet een bordeel zijn geweest, kan niet anders. Het bordje ‘for fun-filled fantasy, we offer special suites‘ bij de receptie had ons ook nog kunnen waarschuwen, maar dat lazen we pas de volgende ochtend. De kids zijn total-loss, maar Mom & Dad verkennen de buurt nog even. Daarmee zijn we vlot klaar, want het hotel ligt aan een hele drukke doorgaande weg. Ons enige toevluchtsoord is een tankstation, waar ze geen bier mogen verkopen, maar wel andere genotsmiddelen, die in NL in de coffeeshops verkrijgbaar zijn. Merkwaardig land... Rond 23.00 uur gaan de luiken dicht, knorren maar!