Dag 18: Bye to the US en welkom op Dushi Curaçao

Een vroege start in de ochtend, want vandaag wacht de reis naar ons laatste stop tijdens deze vakantie: Curacao. Een mooi vooruitzicht, want dan kunnen we echt uitrusten. Zoals eerder vermeld zijn de voorbije weken in de afgelopen weken uitstekend verlopen, maar we doen zoveel indrukken op en de dagen zijn dusdanig intensief, dat we niet echt tot rust kunnen komen. En het is tenslotte vakantie, nietwaar? Om 06.20 uur verlaten we het appartement en gewapend met vier reistassen op wielen (ideaal voor deze manier van reizen, koffers nemen teveel ruimte in beslag op het moment, dat ze leeg ziijn of in de koffers van huurauto’s) lopen we naar Halsey Street, waar het bovengrondse metrostation is. We hebben geen cash op zak en de machines accepteren even geen creditcards, maar we worden gelukkig gematst door de dame van het station, die ons door de poort laat. Gelukkig maar, want de J-trein komt er net aan. Nog 13 haltes, voor we bij Jamaica station zijn om vandaar over te stappen op de AirTrain naar Terminal 5 van JFK. We vliegen vandaag met jetBlue, een relatief jonge luchtvaartmaatschappij. De incheck is wat chaotisch, want jetBlue richt zich vooral op het gebruik van internet bij het boeken etc. Echter, onze buitenlandse paspoorten zijn minder bekend voor het systeem, dus we moeten wel naar de balie. Daar bliijken de inpakkunsten vann Yvonne prima te hebben gewerkt, want we zitten met alle tassen onder de maximaal toegestane gewicht. 

Inmiddels hebben we ook wat trek gekregen, dus in de redelijk nieuwe terminal heeft men een soort food court ingericht, waar een ieder zijn voorkeur qua voedsel kan bestellen en je bij de uitgang centraal afrekent. Het minpuntje volgt daarna, waarna we tot 4 keer een wisseling van de gate kriJgen. Voor de laatste moeten we zelfs naar een andere hal. Uiteindelijk vertrekken we met een vertraging van 40 minuten. Vanaf dan verloopt het weer soepel. Een laatste blik op de stad, bye New York City. Prima vlucht, dito verzorging aan boord. We hebben 2 stoelen aan de nooduitgang geboekt voor de heren, maar dat pakt verrassend goed uit, want alle 4 rijen zijn leeg, behalve onze plekken. Dat wordt dus een rij voor onszelf, als bescheiden Nederlanders. De dames hebben ook een lege plek, dus ook zij zitten ruim. 

Bij aankomst op Curacao is het bewolkt, maar wel 31 graden. De tassen komen supersnel van de band en met een shuttle gaan we naar het verhuurstation van Europcar voor onze tijdelijke VW Tiguan. De auto heeft inmiddels al de nodige gebruikssporen, maar dat schijnt hier gebruikelijk te zijn. Helaas werkt de TomTom hier niet en de bewegwijzering is niet ideaal - en dat is zacht uitgedrukt. Vooraf hebben we een app met kaarten gedownload, maar de telefoon krijgt even geen verbinding met GPS. Dus maar een beetje op gevoel sturen en dat lukt wonderwel. Op enig moment geraken we bij het adres Bapor Kibra Marie Pompoen en daar is The Beach House. Een prachtig appartementencomplex, direct aan het strand en naast Mambo Beach, wellicht het meest bekende strand van Curacao met bars, restaurants en vertier. We checken in, worden naar apppartement nr 20 op de 2 etage begeleid en zien, dat de foto’s niet hebben gelogen. Een mooie, ruime kamer met open keuken, 2 slaapkamers, waarvan eentje met 2 1-persoonsbedden, 2 badkamers en een mooi, ruim terras met luxe loungestoelen en volledig zeezicht. Beneden een zwembad en toegang tot het stand er direct voor. Daarna doen Yvonne en Wubbo boodschappen bij supermarkt Vreugdenhil, waar bijzonder veel Nederlandse merken verkrijgbaar zijn. Blijft raar, op 8.000 km van huis zo’n soort Nederlandse enclave aan te treffen. We verbazen ons wel over de relatief hoge prijzen van de producten; een eerste indruk van het eiland verschaft ons de indruk, dat de welvaartsstand hier nou ook weer niet zo hoog is.

‘s Avonds eten we bij het eerste restaurant, dat we tegenkomen: Mood Beach, direct naast ons appartement. Mooie aankleding, want we zitten onder een soort tent, met prachtige lampen en het heerlijk temperatuurtje doet wonderen. Prima te doen, wat ons betreft. We zijn te moe om nog rond te struinen en genieten nog na in ons onderkomen. De lampjes op het strand in het avondlicht geven een prachtig beeld. De eerste kennismaking is prima!